Wejście w życie w dniu 1 października 2018 r. ustawy o dystrybucji ubezpieczeń (dalej, – ustawa dystrybucyjna), to nie mała rewolucja w pracy agentów ubezpieczeniowych i nie tylko, bo dotyczy także pozostałych pośredników. W pewnym sensie ustawa dystrybucyjna otwiera również nowe możliwości dla innych grup zawodowych – kancelarii odszkodowawczych oraz profesjonalnych pełnomocników.
Co więc się zmieniło?
Przede wszystkim to, co w zasadzie już funkcjonowało w zakresie dobrych praktyk pośredników ubezpieczeniowych teraz nabrało rangi przepisów prawnych. Do czasu wejścia w życie ustawy „dobrzy” agenci stosowali podobne reguły do tych, opisanych w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń i dla nich nowe przepisy to jedynie formalność. Dla pozostałych agentów niestosujących APK w praktyce, nowa regulacja stanowić będzie istotne novum w ich pracy.
Byli niestety również i tacy agenci, którzy nie zawsze działali z najlepiej pojętym interesem klientów. Skutkiem czego były przypadki missellingu (z ang. zła sprzedaż). Wykazanie zaś przez klienta braku uczciwości ze strony agenta wiązało się zazwyczaj ze żmudnym procesem dowodowym.
Obecnie klientom będzie znacznie łatwiej dochodzić odszkodowania za błąd agenta, z uwagi na nałożone na dystrybutorów nowe obowiązki, nie tylko informacyjne, ale również składające się na cały proces analizy wymagań i potrzeb klientów.
Otóż ciężar dowodu, iż agent przeprowadził APK spoczywa na agencie. W praktyce więc, jeśli agent nie udokumentuje przeprowadzenia z klientem APK, wówczas narażony będzie na odpowiedzialność odszkodowawczą.
Podstawą tej odpowiedzialności jest art. 8 ust. 3 ustawy o treści: „Proponowana umowa ubezpieczenia lub umowa gwarancji ubezpieczeniowej powinna być zgodna z wymaganiami i potrzebami klienta w zakresie ochrony ubezpieczeniowej lub ochrony gwarancyjnej.”
W istocie więc mamy tutaj do czynienia z nową drogą dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, co oznacza, że dla kancelarii odszkodowawczych oraz profesjonalnych pełnomocników (adwokat, radca prawny) pojawiła się na horyzoncie nowa płaszczyzna działania, której zagospodarowanie, w co nie wątpię, nastąpi niebawem.
Na co dzień w swojej pracy często spotykam się z „niedopasowaniem” produktów ubezpieczeniowych do profilu klienta. Np. ubezpieczenie od utraty pracy sprzedane osobie bezrobotnej albo ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa sprzedane osobie niepełnosprawnej.
Zazwyczaj w takich sytuacjach ubezpieczyciele nie uznają odpowiedzialności i odmawiają wypłaty odszkodowania.
Teraz w takiej sytuacji będzie można skarżyć agenta, który wcisnął nam nieadekwatne do naszych potrzeb ubezpieczenie. Będzie to znacznie łatwiejsze niż poprzednio, gdyż ciężar dowodu, iż na etapie sprzedażowym wszystko było OK, jest po stronie agenta. Stąd tak ważne dla bezpieczeństwa agenta jest udokumentowanie APK. W jaki sposób? – w dowolny, ważne jest aby można było ustalić treść informacji uzyskanych od klienta.
Wszystko więc na to wskazuje, że agentom przybędzie trochę dodatkowej pracy lecz wszystko to w imię nadrzędnego celu, którym jest dobro klienta.
Tutaj nie będziemy raczej narzekać 😉
prawnik ubezpieczeniowy 